Deklaracja wiary

Deklaracja wiary
Zboru Ewangelicznego „Agape” w Poznaniu

1. Pismo Święte (Biblia)
Pismo Święte składające się z trzydziestu dziewięciu ksiąg Starego Testamentu i dwudziestu siedmiu ksiąg Nowego Testamentu powstało z natchnienia Bożego i jest Słowem  Bożym. Autorytet Pisma pochodzi od Boga jako jego Autora i jest niezależny od przekonań i opinii ludzi.1 * Słowo Boże jest  prawdą, nie myli się i nie zawiera błędu zarówno w sprawach wiary, jak i wszystkich innych o których się wypowiada.** Jest ono jedynym, wystarczającym, pewnym i autorytatywnym źródłem całej, niezbędnej do zbawienia wiedzy o Bogu i Jego woli, a także jedyną, wystarczającą, pewną i autorytatywną miarą i normą wiary i posłuszeństwa Bogu.2  Pismo Święte jest kompletne i jakiekolwiek ujmowanie z niego lub uzupełnianie go, czy to przez rzekome objawienia Ducha Świętego, czy przez ludzkie nauki lub idee, jest niedopuszczalne.3

[1] 2 Tm 3:15-17; 2 P 1:19-21 (BG); 1 Tes 2:13; 1 J 5:9.
[2] Iz 8:20 (BG); 2 Tm 3:15-17; Dz 28:23; Rz 15:4.
[3] Ef 2:20; Hbr 1:1-2; 5 M 4:2; 13:1; Prz 30:5-6; Obj 22:18-19.

2. Bóg
Jest tylko jeden żywy i prawdziwy Bóg.4 On jest samoistny, samowystarczalny i niezależny od nikogo, wieczny, niewidzialny, wszechobecny, niezmienny, wszechmocny, wszechwiedzący, mądry, suwerenny, święty, prawy, sprawiedliwy, straszny, wierny, prawdomówny, wiarygodny, dobry, kochający, miłosierny, cierpliwy i łaskawy.5 On jest Stwórcą, który stworzył świat i wszystko na nim, zarówno widzialne jak i niewidzialne, w ciągu sześciu dni (rozumianych dosłownie) i wszystko to było bardzo dobre. Bóg podtrzymuje wszystko i rządzi wszystkim.6 Bóg został nam objawiony jako jeden Bóg w trzech Osobach: Bóg Ojciec, Bóg Syn i Bóg Duch Święty.7 Ludzie i aniołowie winni są Bogu najwyższą miłość, cześć i posłuszeństwo.8

[4] Jr 10:10; 1 Kor 8:4-6; 5 M 6:4-5.
[5] 2 M 3:14; J 4:24; 1 Tm 1:17; Iz 6:3; Ne 9:32-33; Iz 46:10; Ps 108:5; Rz 2:4; 2 M 34:6-7; Rz 11:36.
[6] 1 M 1:1-31; J 1:1-3; Hbr 11:3; Kol 1:16.
[7] Mt 28:19; 2 Kor 13:13; 1 Tm 3:16; J 1:1; Dz 5:3-4.
[8] Ps 95:3-6; Obj 4:11; 5:12-14.

3. Człowiek i grzech
Bóg stworzył naszych pierwszych rodziców, Adama i Ewę, doskonałych, świętych i prawych. Upadli oni ze stanu swej pierwotnej niewinności w grzech przez nieposłuszeństwo wobec Bożego przykazania.9 Adam jako przedstawiciel i głowa rodzaju ludzkiego sprowadził śmierć duchową i fizyczną, potępienie i grzeszną naturę nie tylko na siebie, ale także na całe swoje potomstwo.10 Grzech w taki sposób wpłynął na pierwotnie doskonałą ludzką naturę, że w obecnej grzesznej naturze ani nie potrafimy o własnych siłach żyć jak Bóg tego wymaga, ani zwrócić się do Niego o zbawienie. Jesteśmy duchowo martwi. Na winę naszą składa się również to, że wszyscy świadomie grzeszymy przeciwko Bogu, dobrowolnie dokonując wyboru przekraczania jego przykazań. Jesteśmy więc winni przed Bogiem i ciąży na nas Jego sąd i gniew.11

[9] 1 M 1:26-31; 2:16-17; 3:1-24.
[10] Rz 5:12-19; 1 Kor 15:21-22.
[11] Jr 17:9; Ef 2:1-5; Rz 3:10-19, 23; Mt 15:19; Kol 1:21; Jk 1:14-15; Rz 1:18-32.

4. Pan Jezus Chrystus
Bóg w Swojej wielkiej miłości i miłosierdziu posłał Swojego Syna na świat, aby był jedynym pośrednikiem pomiędzy Nim a grzesznikami.12 Syn, będąc prawdziwym i odwiecznym Bogiem stał się również w pełni człowiekiem, został poczęty z Ducha Świętego i narodził się z Marii dziewicy.13 Prowadził bezgrzeszne życie zgodnie z Prawem, będąc posłusznym Bogu Ojcu.14 Chrystus przelał Swoją krew na krzyżu w miejscu zwanym Golgota i umarł za Swoich wybranych – w ten sposób wziął na Siebie Boży gniew i poniósł pełną karę za ich grzechy. Chrystus dokonał dla nich przebłagania, pojednania, odkupienia i zadośćuczynienia.15 Bóg zaświadczył o tym, że uznał dzieło swojego Syna na krzyżu przez to, że wzbudził go z martwych w ciele. Syn Boży wstąpił do nieba w zmartwychwstałym ciele i usiadł po prawicy Swojego Ojca w chwale, gdzie wstawia się za swoim ludem i sprawuje władzę nad wszystkim.16 Jezus Chrystus, Boży Syn jest jedyną drogą do Boga.17

[12] Iz 42:1; 1 P 1:19-21.
[13] J 1:1,14; Ga 4:4; Mt 1:20-25; Hbr 2:14-18; Flp 2:6-8.
[14] 1 J 3:4-5; 1 P 2:22-24.
[15] Hbr. 9:22; 1 Tm 2:5-6; Iz 53:4-6; J 10:14-16, 26-28; Ef 1:4-7; Rz 3:23-25; 1 J 4:10; 1 P 2:24; Kol 2:13-14; Hbr 10:14.
[16] 1 Kor 15:1-23; Dz 13:32-40; Rz 1:4; Łk 24:50-51; Hbr 10:12-13; 1 J 2:1; Hbr 7:24-25.
[17] J 14:6; 1 Tm 2:5.

5. Ewangelia i usprawiedliwienie
Ewangelia jest dobrą nowiną o Jezusie Chrystusie, który jest Bożą mądrością.18 Przekroczyliśmy przykazania Bożego Prawa i na podstawie tego grzechu Bóg jako sędzia ogłasza nas nieprawymi i winnymi. Jesteśmy potępieni. Przeciwieństwem potępienia jest usprawiedliwienie – ogłoszenie, że ktoś jest prawy i niewinny. Usprawiedliwieni możemy być tylko na podstawie tego, co uczynił Chrystus. Chrystus jest naszym usprawiedliwieniem w dwojaki sposób – przez swoje doskonałe życie i przez swoją śmierć. Bóg wymaga od człowieka doskonałego posłuszeństwa swojemu Prawu oraz słusznie powinien ukarać człowieka za nieposłuszeństwo temu Prawu. Chrystus, zamiast swojego ludu, okazał doskonałe posłuszeństwo Prawu, zaspokajając w ten sposób sprawiedliwe Boże żądania oraz, przez Swoją ofiarę, poniósł w miejsce swojego ludu karę należną za ich grzechy.19 Otrzymujemy korzyści z Jego życia i śmierci składając swoją wiarę tylko w Nim i Jego prawości a nie w czymkolwiek, co uczyniliśmy – usprawiedliwienie jest jedynie przez wiarę jedynie w Chrystusa. Nasz grzech został przypisany Jemu a Jego prawość (Jego doskonałe posłuszeństwo) jest przypisana nam. Na tej podstawie – życia i śmierci Chrystusa – Bóg nas usprawiedliwia. Możemy zostać usprawiedliwieni tylko przez odwrócenie się od grzechów, porzucenie ufności we własne dobre uczynki i przyjście w wierze do Chrystusa.20 To jest Dobra Nowina.

[18] 1 Kor 1:24, 30-31.
[19] Rz 3:23-26; 2 Kor 5:21; Rz 5:17-19; Tt 3:4-7; Rz 10:1-4.
[20] Rz 3:23-28; 4:5-8; Ga 2:16; 3:6-14; Flp 3:8-9; Mt 11:28-30; J 3:16.

6. Zbawienie z łaski
Zbawienie od kary za nasz grzech i otrzymanie w ten sposób życia wiecznego jest całkowicie dziełem Bożej łaski.21 Ze względu na naszą grzeszną naturę nie możemy nic zrobić, aby przyczynić się do naszego zbawienia – dla Boga jesteśmy martwi. Z powodu naszych grzechów, to, na co zasługujemy, to wieczna kara w piekle. W przedwieczności jednak Bóg w swojej łasce zadecydował zbawić wielką rzeszę winnych grzeszników z każdego plemienia i języka, i ludu, i narodu, i w tym celu uprzednio ich poznał i wybrał. Był to akt łaski, bo w nikim nie było nic, czym mogliby sobie zasłużyć na zbawienie.22 Bóg dał ich Swojemu Synowi, a On przyszedł za nich umrzeć.23 Tak jak zostali wybrani, zostają następnie przywróceni do życia poprzez działanie Ducha Świętego, obdarzeni wiarą i upamiętaniem, usprawiedliwieni w oparciu o dzieło Chrystusa oraz zostają zamieszkani przez Ducha Świętego, przez którego działanie trwają w wierze aż osiągną niebo. Dobre uczynki i zmiana życia są nieodłącznym następstwem zbawienia i przez to jego potwierdzeniem a nie przyczyną.24

[21] Rz 3:23; 4:16; 6:23; 9:16.
[22] Ef 1:3-12; 2:1-10; J 6:44; Tt 3:5-7.
[23] J 6:37; 15:16, 19; 17:2-10, 24; Mt 1:21; Ef 5:25; 1 J 4:10.
[24] Flp 1:29; Rz 8:28-39; J 10:28-29; Jk 2:14-26.

7. Dzieło Ducha Świętego
Duch Święty został zesłany z nieba aby przynieść chwałę Chrystusowi i aby zastosować Jego dzieło zbawienia, działając w Jego wybranych.25 Przez wszechmocne działanie Ducha Świętego duchowo martwi grzesznicy są przywracani do duchowego życia. On odnawia ich naturę i przywraca do życia – w ten sposób słyszą Boże wezwanie kierowane przez Boże Słowo, otrzymują pragnienie i zdolność aby się upamiętać z grzechów i uwierzyć w Chrystusa jako swojego Zbawiciela i Pana.26 Duch Święty zamieszkuje każdego wierzącego i dalej w każdym z nich działa – wzmacnia ich, aby mogli coraz bardziej i bardziej przestrzegać Bożych praw (m. in. 10 przykazań), aby mogli przezwyciężać w sobie grzech i pokusę oraz aby czcili Boga w swoim życiu. On daje pewność zbawienia i sprawia w nich wzrastające podobieństwo do Chrystusa. Prawdziwi wierzący są podtrzymywani i zachowani aż wejdą do radości nieba.27 Duch Święty mieszka i działa w Zborze powołując w nim przywódców i udzielając wszystkim członkom swoich darów.28 Dary Ducha Świętego związane z nowym objawieniem – języki, proroctwa i cuda – uwiarygodniały Bożych posłańców, którzy wyjawiali tajemnice Ewangelii oraz przyczyniły się do powstania doskonałego Słowa Bożego.29 Dar języków (używane ówcześnie w mowie, żywe języki), jako forma proroctwa, służyły jako znak wskazujący na to, że Królestwo Chrystusowe zostało otwarte dla wszystkich narodów, a nie tylko dla Żydów.30 Zamknięty kanon Pisma Świętego stał się fundamentem Kościoła, dlatego te dary obecnie ustały. Pismo Święte jest obecnie jedynym, wystarczającym i pewnym autorytetem we wszystkich sprawach wiary i postępowania.31

[25] J 16:7-14.
[26] J 3:5-7; J 1:13; Tt 3:5-7; 1 P 1:23.
[27] J 14:17, Rz 8:1-10; 1 J 3:6-9; Ef 3:16, Hbr 13:20-21; Ga 5:16-26; Jud 24-25; 1 P 1:3-5.
[28] 1 Kor 3:16-17; Dz 20:28; Rz 12:3-8; 1 Kor 12:1-31; Ef 4:7-16.
[29] Ef 2:20-22; 3:3-5; Hbr 1:1-2; 2:3-4; Rz 16:19; Dz 2:1-21.
[30] 1 Kor 14:21; Iz 28:11-12; Dz 2:1-21; Ef 2:11-13.
[31] Ef 2:20-22; 1 Kor 13:8-10; 2 Tm 3:15-17.

8. Kościół
Kościół jest zgromadzeniem powołanych – tych, którzy zostali wezwani do wiary w Chrystusa i zostali przez niego odkupieni.32 Kościół jest zbudowany na fundamencie jakim jest Chrystus i Słowo. Chrystus jest Głową Kościoła i jedynie On sprawuje władzę w Kościele.33 Władza Chrystusa, Głowy Kościoła sprawowana jest w Zborach (lokalnych Kościołach)*** przez Starszych pełniących rolę duchowych pasterzy i przywódców. Powierzenie roli przywódczej w Zborze mężczyznom, którzy spełniają określone w Biblii wymagania wynika z historii stworzenia, upadku i odkupienia.34 Wierzący powinni przyłączyć się do Zboru, aby oddawać cześć i służyć Bogu oraz aby mogli doświadczać zachęty i zbudowania przez Słowo.35 W zwiastowaniu i praktyce Zbór charakteryzuje się wiernym trzymaniem się całego Słowa Bożego: w swoim przesłaniu Ewangelii, w sposobie oddawania Bogu chwały, w swoich obrzędach (ustanowieniach), w dyscyplinie i w wypełnianiu wielkiego polecenia Pana Jezusa Chrystusa. Ponad wszystko jednak Zbór wyróżnia się miłością swoich członków do Boga i do siebie nawzajem.36 Oddawanie chwały Bogu odbywa się na spotkaniach Zboru w sposób, który On sam wyznaczył w swoim Słowie i tylko przez pośrednictwo Jego Syna, a to co nie zostało przez Niego nakazane nie może mieć miejsca w oddawaniu Jemu czci.37 Obowiązkiem i przywilejem Zboru jest posłuszeństwo poleceniu Chrystusa, aby głosić Ewangelię całemu rodzajowi ludzkiemu, nauczać i chrzcić tych, którzy uwierzyli oraz włączać ich do Zborów.38

[32] Hbr 12:23; 1 Kor 1:2; Flp 1:1.
[33] Kol 1:18; Ef 1:22-23; 5:23-32; Mt 16:16-18; 1 Kor 3:11.
[34] Dz 14:23; 1 Tm 2:8-15; 3:1-15; 5:17; Ef 5:22-33.
[35] Dz 2:38-47; Hbr 10:24-25; Ef 5:19-20; Kol 3:15-17.
[36] Dz 20:25-31; 1 Tm 4:13,16; 2 Tm 1:13; 2:2; 4:2; Mt 18:15-18; 1 P 5:1-5; Hbr 13:7, 17; J 13:34-35; 15:1-17.
[37] 2 M 20:4-6; 3 M 10:1-7; 1 Sm 15:22; Mt 15:9; J 4:24.
[38] Mt 28:19-20; Lk 24:47; Dz 2:41-47.

9. Chrzest i Wieczerza Pańska
Chrystus ustanowił dwa obrzędy (ustanowienia) – chrzest i wieczerzę Pańską – jako środki łaski dla Zboru. Chrzest i Wieczerza Pańska na równi z czytaniem i zwiastowaniem Słowa Bożego w czasie nabożeństw, a także wspólnym śpiewem i modlitwą, są środkami łaski dzięki którym wierzący są duchowo karmieni i wzmacniani w wierze i postawie na każdy dzień. Chrzest jest zewnętrznym znakiem przeżytego wcześniej duchowego odrodzenia. Jest aktem posłuszeństwa nawróconego ucznia symbolizującym jedność z ukrzyżowanym, pogrzebanym i zmartwychwstałym Zbawicielem, poprzez śmierć wierzącego dla grzechu, pogrzebanie starego życia i wskrzeszenie do chodzenia w nowym życiu w Chrystusie. Chrzest odbywa się przez całkowite zanurzenie w wodzie i jest naturalnym sposobem przystąpienia do członkostwa w Zborze.39 Wieczerza Pańska jest aktem posłuszeństwa, podczas którego członkowie Zboru, poprzez spożywanie razem chleba i picie z owocu winorośli wspominają śmierć Odkupiciela, oczekują na Jego ponowne przyjście i wskazują na jedność Jego ciała – Zboru. Chleb symbolizuje złamane ciało Chrystusa na krzyżu a kielich symbolizuje Jego przelaną krew.40

[39] Rz 6:1-7; Kol 2:12; Mt 28:19-20; Dz 2:38,41,47; 8:36-38.
[40] Mt 26:26-30; Mk 14:22-26; Łk 22:17-23; Dz 20:7; 1 Kor 10:16-17; 11:23-29 (BG).

10. Mężczyzna, kobieta i małżeństwo
Bóg stworzył pierwszych ludzi, Adama i Ewę, mężczyzną i kobietą. Adam został stworzony najpierw, a Ewa została stworzona jako odpowiednia pomoc dla niego – zostali stworzeni jako równi sobie, lecz z odmiennymi rolami. Małżeństwo zostało ustanowione przez Boga i może być zawarte tylko pomiędzy jednym mężczyzną i jedną kobietą. Poza małżeństwem Bóg nie zezwolił na jakąkolwiek aktywność seksualną.41 Małżeństwo rozpoczyna się z chwilą zawarcia publicznie przymierza i może być zakończone jedynie przez śmierć lub w wyjątkowych okolicznościach przez rozwód.42 Celem małżeństwa jest wzajemna miłość i wsparcie współmałżonków, pomaganie sobie nawzajem w służeniu Bogu, wydawanie na świat potomstwa oraz ochrona przed niemoralnością.43 Małżeństwo ma odzwierciedlać relację pomiędzy Chrystusem a Kościołem, a jego fundamentalną cechą jest wierność. Rolą męża jest z pełnym poświęceniem kochać swoją żonę jak Chrystus umiłował Kościół. Ma przewodzić, chronić i zaopatrywać żonę w środki do życia – w miłości pełnić rolę przywódczą w domu i Zborze. Rolą żony jest chętne poddawanie się swemu mężowi jak Kościół Chrystusowi, dbanie o dom i nie przejmowanie autorytetu nad mężem.44

[41] 1 M 2:18-25; Mt 19:3-6; 1 Kor 6:15-20.
[42] Mt 19:3-12; Mk 10:1-12; Prz 2:17; Ml 2:14; 5 M 22:23-24; Rz 7:2-3; 1Kor 7:12-16.
[43] 1 M 1:27-28; Ml 2:15; 1 Kor 7:2-6; Prz 5:15-20; Hbr 13:4.
[44] 1 P 3:1-7; Ef 5:22-33; 1 Tm 5:14; Tt 2:4-5; Prz 31:10-31; 1 Tm 2:9-15.

11. Rzeczy Ostateczne
Ciała ludzi po śmierci powracają do prochu, ale ich dusze natychmiast wracają do Boga. Dusze sprawiedliwych wchodzą do odpoczynku z Bogiem w niebie, dusze grzeszników natomiast są w piekle pozostawione w oczekiwaniu na ustanowiony przez Boga dzień sądu.45 W dniu tym Bóg będzie sądził świat przez Jezusa Chrystusa i odda każdemu według jego uczynków. W dniu tym Pan Jezus Chrystus powróci osobiście, widzialnie, w ciele, w potędze i chwale, aby wskrzesić umarłych i sądzić wszystkich ludzi.46 Grzesznicy wraz z diabłem i jego aniołami pójdą na wieczną karę w piekle, gdzie będą oddzieleni od Bożego błogosławieństwa i na wieki w ciele będą cierpieć męki.47 Usprawiedliwieni w Chrystusie w uwielbionych ciałach będą żyć i rządzić z Chrystusem na zawsze w nowym niebie i na nowej ziemi. W dniu tym Kościół zostanie przedstawiony Bogu jako bez skazy dzięki posłuszeństwu, cierpieniu i zwycięstwu Chrystusa. Wszystko to będzie ku uwielbieniu chwalebnej łaski Bożej.48

[45] 1 M 3:19; Dz 13:36; Kzn 12:7; Łk 23:43.
[46] Dz 1:11; J 14:3; Obj 1:7; 1 Tes 4:16; Dz 24:15; Dz 17:31.
[47] Rz 2:6-11, 16; Mt 25:46; J 5:28-29; Mt. 13:40-50; Mk 9:43-44.
[48] 1 J 3:2; Flp 3:21; 1 Tes 4:17; 2 Tm 2:12; Ef 5:27.

Pełniejsze wyjaśnienie biblijnych prawd wiary wyznawanych przez Zbór Ewangeliczny „Agape” można znaleźć w Londyńskim Wyznaniu Wiary z 1689 r.[****] (London Baptist Confession of Faith 1689.)  Uznajemy, że nieomylne Pismo Święte jest nadrzędnym autorytetem we wszystkich sprawach wiary, moralności i postępowania. Jednakże Deklaracja Wiary Zboru Ewangelicznego „Agape”, Przymierze Członkostwa, Statut Zboru i wyżej wymienione Wyznanie Wiary z 1689 r., służą jako normy w celu ochrony prawdy, jako narzędzia do umocnienia w wierze i w prawym postępowaniu oraz jako podstawa jedności Zboru.

[*] Odniesienia do Biblii w niniejszej Deklaracji stanowią tylko przykład i dlatego nie wyczerpują wyboru dowodów z tekstu.
[**] Zarówno historia, jak i inne nauki muszą podążać za doskonałym objawieniem Pisma, a nie iść przed nim, bo odwrotna kolejność prowadzi na manowce.
[***] Zbór to lokalne zgromadzenie wierzących, którzy stanowią część Kościoła powszechnego.
[****] Z wyjątkiem, że papież rzymski jest autentycznym antychrystem i „człowiekiem niegodziwości”, chociaż należy wierzyć, że jest on sługą niebiblijnego kościoła, przejawiającego cechy antychrysta oraz będącego wrogiem prawdziwej Ewangelii [Rozdział 26:4].